rein

Alemán

rein¹

• Etimoloxía: do alto alemán medio reine, do alto alemán antigo reini, do protoxermánico occidental *hrainī, do protoxermánico *hrainiz.

• Pronuncia: /ʁaɪn/ (AFI)

• Escoitar: «rein» (Ficheiro ─ axuda)

Adxectivo

rein

1. Puro.
2. Limpo.
3. Neto.
4. Verdadeiro.

Termos relacionados

• ins Reine bringen
• ins Reine kommen mit
• jemandem reinen Wein einschenken
• reinen Tisch machen

rein²

 

• Etimoloxía: contracción de herein ou hinein.

• Pronuncia: /ʁaɪn/ (AFI)

• Escoitar: «rein» (Ficheiro ─ axuda)

Adxectivo

rein

1. (Coloquial) (Cara a) dentro.

Francés

• Etimoloxía: do latín ren.

• Escoitar: «rein» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo masculino

rein (sg: rein; pl: reins)

1. (Anatomía) Ril.

Frisón

Substantivo

rein

1. (Meteoroloxía) Choiva.

Frisón occidental

Substantivo

rein

1. (Meteoroloxía) Choiva.