prato

Galego

• Etimoloxía: do latín platus, do grego antigo πλατύς.

• Pronuncia: /ˈpɾato̝/ (AFI)

Substantivo masculino

prato (sg: prato; pl: pratos)

1. (Alimentación) Recipiente cóncavo empregado para servir os alimentos.
2. (Alimentación) Cantidade de alimentos contidos nese recipiente.
3. (Alimentación) Cada unha das preparacións que constitúen unha comida.
4. (Música) Instrumento musical de percusión.
5. (Tecnoloxía) Peza de forma redonda e plana como o recipiente, que forma parte dunha máquina.

Termos relacionados

• pratada
• pratado
• prato base
• prato combinado
• prato de pan
• prato de sobremesa
• prato do día
• prato plano, prato chan
• prato sopeiro, prato fondo
• prato único
• primeiro prato
• segundo prato

Traducións

(1) Recipiente

Castelán: plato (es). Catalán: plat (ca) Francés: assiette (fr) Inglés: plate (en), dish (en). Italiano: piatto (it) Portugués: prato (pt)

(2) Cantidade de alimentos

Castelán: plato (es). Inglés: plate (en), dish (en), plateful (en), dishful (en)

(3) Preparación parte dunha comida

Castelán: plato (es). Inglés: course (en)

(4) Instrumento musical

Castelán: plato (es). Italiano: piatto (it) Portugués: prato (pt)

Aragonés

• Etimoloxía: do latín pratum.

Substantivo masculino

prato

1. Prado.

Italiano

• Etimoloxía: do latín pratum.

Substantivo masculino

prato

1. Prado.

Portugués

• Etimoloxía: do latín platus, do grego antigo πλατύς.

Substantivo masculino

prato (sg: prato; pl: pratos)

1. (Alimentación) Prato.
2. (Música) Prato