constelación

Galego

• Etimoloxía: do latín constellatĭo, -ōnis.

• Pronuncia: /konstɛlaˈθjoŋ/ (AFI)

Substantivo feminino

constelación f (sg: constelación; pl: constelacións)

1. (Astronomía) Conxunto de estrelas cuxa posición no ceo é aparentemente tan próxima que se acostuma a conectalas mediante liñas imaxinarias, asociando o debuxo resultante cunha figura determinada, como a dun animal, un ser mitolóxico, etc.

Observacións

• A partir de 1928, a Unión Astronómica Internacional decidiu reagrupar oficialmente a esfera celeste en oitenta e oito constelacións con límites precisos, tal que todo punto no ceo quedase dentro dos confíns dunha figura.

Traducións

• Alemán: Sternbild ^(de).
• Búlgaro: съзвездие ^(bg).
• Castelán: constelación ^(es).
• Francés: constellation ^(fr).
• Inglés: constellation ^(en).
• Islandés: stjörnumerki ^(is)
• Italiano: costellazione ^(it).
• Neerlandés: sterrenbeeld ^(nl), constellatie ^(nl).
• Polaco: gwiazdozbiór ^(pl), konstelacja ^(pl).
• Portugués: constelação ^(pt).

Véxase tamén

• Apéndice: Constelacións

Castelán

• Etimoloxía: do latín constellatĭo, -ōnis.

Substantivo feminino

constelación f (sg: constelación; pl: constelaciones)

1. (Astronomía) Constelación.