anís

Galego

• Etimoloxía: do francés anis, do latín anīsum, do grego antigo ἄνισον (ánison).

• Pronuncia: /aˈnis/ (AFI)

Substantivo masculino

anís (sg: anís; pl: anises)

1. (Botánica) Planta herbácea da familia das umbelíferas, que forma densas matas dun medio metro de altura. Produce en tempada pequenas flores pentámeras de cor branca. O seu froito é unha semente seca, ricamente aromática polo seu elevado contido en anetol, utilizada como especia en panadaría e repostaría.
2. (Alimentación) Semente desta planta que se emprega como especia, así como polas súas propiedades medicinais.
3. (Alimentación) Licor feito a base desta planta, coas súas sementes maceradas en augardente.

Traducións

Planta

Castelán: anís (es).

Inglés: anise (en).

Portugués: anis (pt).

Semente

Castelán: anís (es).

Portugués: anis (pt).

Licor

Alemán: Anislikör (de).

Castelán: anís (es).

Portugués: anis (pt).