coñecer

Galego

• Etimoloxía: do latín cognoscere.

Verbo

coñecer

1. Saber algo, ter o coñecemento de algo.
2. Captar, percibir.

Conxugación

Verbo semirregular da 2ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	coñecer
Xerundio	coñecendo
Participio	coñecido, coñecida, coñecidos, coñecidas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	coñezo	coñeces	coñece	coñecemos	coñecedes	coñecen
	Copretérito	coñecía	coñecías	coñecía	coñeciamos	coñeciades	coñecían
	Pretérito	coñecín	coñeciches	coñeceu	coñecemos	coñecestes	coñeceron
	Antepretérito	coñecera	coñeceras	coñecera	coñeceramos	coñecerades	coñeceran
	Futuro	coñecerei	coñecerás	coñecerá	coñeceremos	coñeceredes	coñecerán
	Pospretérito	coñecería	coñecerías	coñecería	coñeceriamos	coñeceriades	coñecerían
Modo Subxuntivo	Presente	coñeza	coñezas	coñeza	coñezamos	coñezades	coñezan
	Pretérito	coñecese	coñeceses	coñecese	coñecésemos	coñecésedes	coñecesen
	Futuro	coñecer	coñeceres	coñecer	coñecermos	coñecerdes	coñeceren
Modo Imperativo	Afirmativo		coñece	coñeza1	coñezamos	coñecede	coñezan1
	Negativo		coñezas	coñeza1	coñezamos	coñezades	coñezan1
Infinitivo conxugado		coñecer	coñeceres	coñecer	coñecermos	coñecerdes	coñeceren

1 Vostede(s)

Traducións

• Alemán: kennen ^(de).
• Asturiano: conocer ^(ast).
• Castelán: conocer ^(es).
• Catalán: conèixer ^(ca).
• Francés: connaitre ^(fr).
• Ido: konocar ^(io).
• Inglés: know ^(en).
• Italiano: conoscere ^(it).
• Neerlandés: kennen ^(nl), weten ^(nl).
• Occitano: conéisser ^(oc), conóisser ^(oc)
• Portugués: conhecer ^(pt).