orquestra

Galego

• Etimoloxía: do latín orquestram.

• Pronuncia: [ɔɾˈkɛs.tɾɐ] (AFI)

Substantivo feminino

orquestra (sg: orquestra; pl: orquestras)

1. (Música) Grupo de músicos que interpretan obras musicais con diversos instrumentos.
2. Espazo semicircular diante do escenario usado polo coro e os músicos nos teatros helenos da Antigüidade.
3. Área nun teato onde se poñen os músicos, normalmente xusto diante e debaixo do escenario.

Termos relacionados

• orquestración
• orquestrador
• orquestral
• orquestrar
• orquestra sinfónica

Traducións

• Francés: orchestre ^(fr)
• Africáner: orkes ^(af)
• Alemán: Orchester ^(de)
• Inglés: orchestra ^(en)
• Árabe: أوركسترا ^(ar) (ʾurkistrā)
• Armenio: նվագախումբ ^(hy) (nvagaxumb)
• Catalán: orquestra ^(ca)
• Coreano: 오케스트라 ^(ko) (okeseuteura)
• Danés: orkester ^(da)
• Castelán: orquesta ^(es)
• Esperanto: orkestro ^(eo)
• Estoniano: orkester ^(et)
• Finés: orkesteri ^(fi)
• Xeorxiano: ორკესტრი ^(ka) (orkestri)
• Grego: ορχήστρα ^(el) (orkhístra)
• Hebreo: תזמורת ^(he)
• Húngaro: zenekar ^(hu)
• Ido: orkestro ^(io)
• Xaponés: オーケストラ ^(ja) (ōkesutora)
• Letón: orķestris ^(lv)
• Lituano: orkestras ^(lt)
• Neerlandés: band ^(nl), muziekkorps ^(nl), orkest ^(nl)
• Papiamento: orkesta ^(pap)
• Polaco: orkiesta ^(pl)
• Portugués: orquestra ^(pt)
• Romanés: orchestră ^(ro)
• Ruso: оркестр ^(ru) (ork’éstr)
• Eslovaco: orchester ^(sk)
• Esloveno: orkester ^(sl)
• Sueco: orkester ^(sv)
• Tagalo: orkésta ^(tl)
• Checo: orchestr ^(cs)
• Tsolyáni: hisémotlekh
• Turco: orkestra ^(tr)
• Ucraíno: оркестр ^(uk) (orkestr)

Véxase tamén

• Apéndice: Léxico da música