turba

Galego

turba¹

• Etimoloxía: do francés tourbe, do alto alemán antigo zurf.

• Pronuncia: /ˈtuɾβa̝/ (AFI)

Substantivo feminino

turba (sg: turba; pl: turbas)

1. Material orgánico, esponxoso, rico en carbono e de cor parda escura.
   • Termos relacionados: antracita, lignito, hulla, carbón.

Traducións

• Castelán: turba ^(es)
• Inglés: peat ^(en)
• Francés: tourbe ^(fr)
• Alemán: Torf ^(de)
• Baixo alemán: Torf ^(nds)
• Vasco: zohikatza ^(eu)
• Catalán: torba ^(ca)
• Chinés: 泥炭 ^(zh) (nítàn)
• Danés: tørv ^(da)
• Esperanto: torfo ^(eo)
• Estoniano: turvas ^(et)
• Feroés: torv ^(fo)
• Finés: turve ^(fi)
• Frisón: turf ^(fy)
• Gaélico escocés: mòine ^(gd)
• Irlandés: móin ^(ga)
• Galés: mawn ^(cy)
• Grego: τύρφη ^(el) (týrfē), ποάνθρακας ^(el) (poánŧrakas)
• Hebreo: כבול ^(he)
• Húngaro: turfa ^(hu), tőzeg ^(hu)
• Ido: torfo ^(io)
• Indonesio: gambut ^(id)
• Italiano: torba ^(it)
• Malaio: tanah gambut ^(ms)
• Neerlandés: turf ^(nl)
• Noruegués: torvjord ^(no)
• Polaco: torf ^(pl)
• Portugués: turfa ^(pt)
• Quechua: waylla ^(qu)
• Romanés: turbă ^(ro)
• Eslovaco: rašelina ^(sk)
• Sueco: torv ^(sv)
• Checo: rašelina ^(cs)
• Ucraíno: торф ^(uk) (torf)
• Volapuk: turb ^(vo)

turba²

• Etimoloxía: do latín turba.

• Pronuncia: /ˈtuɾβa̝/ (AFI)

Substantivo feminino

turba (sg: turba; pl: turbas)

1. Conxunto de xente en grande número formando un tumulto.

Traducións

• Castelán: turba ^(es)
• Inglés: mob ^(en)
• Portugués: turba ^(pt)