abrandar

Galego

Verbo intransitivo

abrandar

1. Poñerse [algo] máis brando.
   • Sinónimos: amolecer.
   • Termos relacionados: afrouxar, minguar.
2. Poñerse [algo] máis suave.
   • Sinónimos: amolecer, suavizarse, temperarse.

Traducións

• Castelán: ablandarse ^(es).
• Portugués: abrandar ^(es), amolecer ^(pt).

Verbo transitivo

abrandar

1. Poñer [algo] máis brando.
   • Sinónimos: amolecer, amolentar.
   • Termos relacionados: adondar, amolegar.
2. Poñer [algo] máis suave.
   • Sinónimos: amolecer, amolentar, suavizar, temperar.
   • Termos relacionados: adondar, amolegar.
3. Poñer [a unha persoa] tenra.
   • Sinónimos: amolecer, amolentar, entenrecer.
4. (Figurado) Facer diminuír a dureza, firmeza ou rixidez de [algo inmaterial].
   • Sinónimos: amolecer, amolentar.

Traducións

• Alemán: weich ^(de).
• Castelán: ablandar ^(es).
• Francés: ramollir ^(fr).
• Inglés: soften ^(es).
• Portugués: abrandar ^(es), amolecer ^(pt).

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	abrandar
Xerundio	abrandando
Participio	abrandado, abrandada, abrandados, abrandadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	abrando	abrandas	abranda	abrandamos	abrandades	abrandan
	Copretérito	abrandaba	abrandabas	abrandaba	abrandabamos	abrandabades	abrandaban
	Pretérito	abrandei	abrandaches	abrandou	abrandamos	abrandastes	abrandaron
	Antepretérito	abrandara	abrandaras	abrandara	abrandaramos	abrandarades	abrandaran
	Futuro	abrandarei	abrandarás	abrandará	abrandaremos	abrandaredes	abrandarán
	Pospretérito	abrandaría	abrandarías	abrandaría	abrandariamos	abrandariades	abrandarían
Modo Subxuntivo	Presente	abrande	abrandes	abrande	abrandemos	abrandedes	abranden
	Pretérito	abrandase	abrandases	abrandase	abrandásemos	abrandásedes	abrandasen
	Futuro	abrandar	abrandares	abrandar	abrandarmos	abrandardes	abrandaren
Modo Imperativo	Afirmativo		abranda	abrande1	abrandemos	abrandade	abranden1
	Negativo		abrandes	abrande1	abrandemos	abrandedes	abranden1
Infinitivo conxugado		abrandar	abrandares	abrandar	abrandarmos	abrandardes	abrandaren

1 Vostede(s)

Portugués

Verbo intransitivo

abrandar

1. Abrandar, amolecer (poñerse [algo] máis brando).
2. Abrandar, amolecer, suavizarse, temperarse (poñerse [algo] máis suave).

Verbo transitivo

abrandar

1. Abrandar, amolecer, amolentar (poñer [algo] máis brando).
2. Abrandar, amolecer, amolentar, suavizar, temperar (poñer [algo] máis suave).
3. Abrandar, amolecer, amolentar, entenrecer (poñer [a unha persoa] tenra).
4. (Figurado) Abrandar, amolecer, amolentar (facer diminuír a dureza, firmeza ou rixidez de [algo inmaterial]).