banco

Galego

Substantivo masculino

banco m (sg: banco; pl: bancos)

1. Asento, normalmente de uso público, para varias persoas. Os bancos do parque están medio podres.
2. Establecemento de carácter financeiro dedicado a garda-los cartos dos seus clientes, conceder créditos, financiar investimentos, etc. Traballaba de director do banco do lugar.
3. Elevación do fondo mariño ou fluvial producida por depósito de areas ou outros sedimentos, polo que se reduce a profundidade nese punto. O petroleiro encallou no banco porque non coñecía ben estas costas.
4. (Colectivo) Conxunto de peixes dunha mesma especie -normalmente- que nadan xuntos, agrupados como en formación. Pode estar formado por milleiros de exemplares. Este banco de atúns ben dá para enche-lo barco.
5. En carpintería, mesa de traballo. Traeme acá o cepillo, que está no banco.

Sinónimos

• (1) asento, bancada
• (3) baixío
• (4) armeiro, bancada, barría, cardume, manda, touza.

Locución

• Banco de datos: información con algunhas características comúns conservada informaticamente.
• Banco de néboa: néboa mesta e localizada.
• Banco de sangue: establecemento médico que conserva sangue para realizar as transfusións. Tamén existen bancos de ollos, de órganos, de seme, etc.

Traducións

• castelán: banco (en tódalas acepcións), bálamo, cardumen
• francés: banc (fr) (1), (3) e (4), banque (fr) (2), établi (fr) (5)