ser

Grafías semellantes:     Ser ,    ṣer

Entrada incompleta Esta páxina está marcada para ser completada. Pode axudar no Galizionario completándoa.

Galego

• Etimoloxía: do latín essere.

• Pronuncia: [ˈseɾ] (AFI)

Substantivo masculino

ser (sg: ser; pl: seres)

1. Aquilo que ten especialmente vida
2. Persoa.
3. Esencia ou natureza intrínseca e interna de algo ou alguén.

Termos relacionados

• ser humano

Traducións

• Alemán: Wesen ^(de)

Verbo

ser

1. (completar)

Traducións

• Alemán: sein ^(de)
• Castelán: ser ^(es).
• Catalán: ésser ^(ca), ser ^(ca).
• Francés: être ^(fr).
• Inglés: to be ^(en).
• Italiano: essere ^(it).
• Portugués: ser ^(pt).

Conxugación

Verbo irregular da 2ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	ser
Xerundio	sendo
Participio	sido

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	son	es	é	somos	sodes	son
	Copretérito	era	eras	era	eramos	erades	eran
	Pretérito	fun	fuches	foi	fomos	fostes	foron
	Antepretérito	fora	foras	fora	foramos	forades	foran
	Futuro	serei	serás	será	seremos	seredes	serán
	Pospretérito	sería	serías	sería	seriamos	seriades	serían
Modo Subxuntivo	Presente	sexa	sexas	sexa	sexamos	sexades	sexan
	Pretérito	fose	foses	fose	fósemos	fósedes	fosen
	Futuro	for	fores	for	formos	fordes	foren
Modo Imperativo	Afirmativo		sé	sexa1		sede	sexan1
	Negativo		sexas	sexa1		sexades	sexan1
Infinitivo conxugado		ser	seres	ser	sermos	serdes	seren

1 Vostede(s)

Castelán

• Etimoloxía: do latín essere.

Verbo

ser

1. Ser.

Catalán

• Etimoloxía: do latín esse.

Verbo

ser

1. Ser.

Occitano

Substantivo

ser

1. Serán.
2. Serpe.
   • Variantes: sèrp.

Polaco

• Etimoloxía: do antigo eslavo сыръ.

• Pronuncia: [sɛr] (AFI)

• Escoitar: «ser» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo masculino

ser

1. Queixo.

Portugués

• Etimoloxía: do latín essere.

Verbo

ser

1. Ser.