serbio

Galego

• Pronuncia: [ˈsɛɾ.βjʊ] (AFI)

Substantivo masculino

serbio

1. (Linguas do mundo) Lingua eslava meridional falada en Serbia, en Bosnia-Hercegovina, e por pequenas comunidades nos países limítrofes.

Traducións

Lingua eslava.

Africáner: Serwies (af). Alemán: Serbisch (de). Aragonés: serbio (an). Arpitano: sèrbo (frp). Asturiano: serbiu (ast). Alto sorabo: serbišćina (hsb). Bielorruso: сербская (be). Bosníaco: srpski (bs). Bretón: serbeg (br). Búlgaro: сръбски (bg). Castelán: serbio (es). Catalán: serbi (ca). Checo: srbština (cs). Danés: serbisk (da). Esperanto: serba (eo). Francés: serbe (fr). Frisón: Servysk (fy). Frisón setentrional: serbisk (frr). Gaélico escocés: Sèirbis (gd). Galés: Serbeg (cy). Inglés: Serbian (en). Irlandés: Seirbis (ga). Islandés: serbneska (is). Italiano: serbo (it). Manés: Serbish (gv). Vasco: serbiera (eu).

Substantivo

serbio (ms: serbio; mpl: serbios; fs: serbia; fpl: serbias)

1. (en plural) Pobo eslavo habitante dos Balcáns, de relixión maioritaria cristiá ortodoxa.
2. Individuo de dito pobo.
3. Habitante de Serbia.

Traducións

Individuo do pobo serbio.

Castelán: serbio (es). Inglés: Serb (en).

Habitante de Serbia.

Castelán: serbio (es). Inglés: Serbian (en).

Adxectivo

serbio (ms: serbio; mpl: serbios; fs: serbia; fpl: serbias)

1. Pertencente ou relativo ao pobo serbio, ou a Serbia e aos seus habitantes.

Traducións

Relativo aos serbios ou a Serbia.

Castelán: serbio (es). Inglés: Serbian (en), Serb (en).