pinacoteca

Galego

• Etimoloxía: do latín pinacotheca, do grego antigo πινακοθήκη.

• Pronuncia: [pi.na.koˈtɛ.kɐ] (AFI)

Substantivo feminino

pinacoteca (sg: pinacoteca; pl: pinacotecas)

1. Lugar onde se expoñen e gardan pinturas.
2. (Colectivo) Colección de pinturas e cadros.

Traducións

• Castelán: pinacoteca ^(es)
• Catalán: pinacoteca ^(ca)
• Francés: pinacothèque ^(fr)
• Inglés: pinacotheca ^(en)
• Italiano: pinacoteca ^(it)
• Portugués: pinacoteca ^(pt)

Castelán

• Etimoloxía: do latín pinacotheca, do grego antigo πινακοθήκη.

• Pronuncia: [ pi.na.ko.ˈte.ka ] (AFI)

Substantivo feminino

pinacoteca (sg: pinacoteca; pl: pinacotecas)

1. Pinacoteca.

Catalán

• Etimoloxía: do latín pinacotheca, do grego antigo πινακοθήκη.

Substantivo feminino

pinacoteca (sg: pinacoteca; pl: pinacotecas)

1. Pinacoteca.

Italiano

• Etimoloxía: do latín pinacotheca, do grego antigo πινακοθήκη.

Substantivo feminino

pinacoteca (sg: pinacoteca; pl: pinacoteche)

1. Pinacoteca.

Portugués

• Etimoloxía: do latín pinacotheca, do grego antigo πινακοθήκη.

Substantivo feminino

pinacoteca (sg: pinacoteca; pl: pinacotecas)

1. Pinacoteca.