océano

Grafías semellantes:     Oceano ,    Océano ,    oceano

Galego

• Etimoloxía: do latín oceanus, de Oceanus, do grego antigo Ὠκεᾰνός (Ōkeanós, “Oceanus, unha deidade”)..

• Pronuncia: /ɔˈθeano̝/ (AFI)

Substantivo masculino

océano (sg: océano; pl: océanos)

1. (Xeografía) Grande masa de auga salgada, que en extensión cobre case tres cuartas partes da superficie do planeta Terra, sendo o principal compoñente da hidrosfera. É unha extensión continua de auga que se acostuma a dividir en varios océanos e en mares máis pequenos.

Termos relacionados

• interoceánico
• oceánico
• oceánide
• oceanografía
• oceanográfico
• oceanógrafo
• oceanólogo
• oceanoloxía
• oceanolóxico
• transoceánico

Véxase tamén

• Atlántico
• Ártico
• Índico
• Pacífico
• Antártico

Traducións

Traducións

Castelán: océano (es) Francés: océan (fr) Inglés: ocean (en) Italiano: oceano (it) Portugués: oceano (pt) Africáner: oseaan (af) Albanés: oqeani (sq) Alemán: Ozean (de), Weltmeer (de) Árabe: محيط (ar), قاموس (ar) Armenio: օվկիանոս (hy) Azarí: okean (az) Barbareño: sxam’in (boi) Vasco: ozeano (eu) Bielorruso: акіян (be) Búlgaro: океан (bg) Catalán: oceà (ca) Chinés: 大洋 (zh), 大海 (zh) Coreano: 대양 (ko) Croata: okean (hr) Danés: ocean (da) Esperanto: oceano (eo) Estoniano: ookean (et) Feroés: hav (fo) Finés: valtameri (fi) Frisón: oseaan (fy) Futuna: moana (fud) Gaélico escocés: cuan (gd) Irlandés: aigéan (ga) Galés: cefnfor (cy), eigion (cy) Xeorxiano: ოკეანე (ka) Grego: ωκεανός (el) Hebreo: אוקינוס (he) Hindi: महासागर (hi), समन्दर (hi) Húngaro: óceán (hu) Ido: oceano (io) Indonesio: samudra (id), lautan (id) Ineseño: sxam’in (inz) Inuktitut: ᐃᒫᓗᒃ (iu) Islandés: haf (is), úthaf (is) Xaponés: 大洋 (ja) Casaco: мұхит (kk) Kirguiz: океан (ky) Latín: oceanus (la) Letón: okeāns (lv) Lituano: vandenynas (lt), okeanas (lt) Luiseño: mo̱o̱mat (lui) Macedonio: океан (mk) Malaio: lautan (ms), samudera (ms) Malgaxe: ranomasimbe (mg), oseana (mg) Maltés: oċean (mt) Marathi: महासागर (mr) Mongol: далай (mn) Mongol meridional: ᠳᠠᠯᠠᠢ (mvf) Neerlandés: oceaan (nl), wereldzee (nl) Bokmål: verdenshav (nb) Noruegués nynorsk: verdshav (no) Occitano: ocean (oc) Usbeco: muhit (uz), okean (uz) Papiamento: osean (pap) Persa: اقیانوس (fa) Polaco: ocean (pl) Romanés: ocean (ro) Ruso: океан (ru) Saami do norte: áhpi (se), mearra (se) Serbio: океан (sr) Eslovaco: oceán (sk) Esloveno: ocean (sl) Sueco: ocean (sv) Suahili: bahari (sw) Taxico: уқёнус (tg) Checo: oceán (cs) Tailandés: มหาสมุทร (th) Turco: okyanus (tr) Turcomán: okean (tk) Ucraíno: океан (uk) Vietnamita: đại dương (vi) Wallisiano: moana (wls) Iupik central: imarpik (esu)

Castelán

• Etimoloxía: do latín Oceanus, do grego antigo Ὠκεανός (Ōkeanós).

Substantivo masculino

océano (sg: océano; pl: océanos)

1. (Xeografía) Océano.