loureiro

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués loureiro, de louro, do latín laurus.

• Pronuncia: /lowˈɾejɾo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

loureiro (sg: loureiro; pl: loureiros)

1. (Botánica) (Alimentación) Árbore do xénero Laurus da familia botánica das Lauraceae ou lauráceas. É orixinaria do Mediterráneo oriental, varía entre 5 e 10 metros de alto, mais pode atinxir até 20 m de altura. As súas follas son vistosas, coriáceas e cun recendo moi característico, e por iso son moi usadas en condimentos na culinaria en xeral.
   • Exemplo: Entre as follas dun loureiro está o ferreiro a cantar.
     
     
   • Sinónimos: gamallo
   • nome científico: Laurus nobilis
2. (Hostalería) Furancho
   • Exemplo: Sanidade pechou o loureiro do Moncho
     
     
   • Observacións: Estes establecementos reciben o nome de loureiros porque se anuncian cun ramallo de loureiro na porta ou no acceso

Traducións

• Castelán: laurel ^(es)
• Francés: laurier ^(fr)
• Inglés: bay ^(en)
• Italiano: alloro ^(it)
• Portugués: loureiro ^(pt), louro ^(pt)

Galego-portugués

• Etimoloxía: de louro, do latín laurus.

Substantivo masculino

loureiro (sg: loureiro; pl: loureiros)

1. (Botánica) (Alimentación) Loureiro.

Portugués

• Etimoloxía: do galego-portugués loureiro, de louro, do latín laurus.

Substantivo masculino

loureiro (sg: loureiro; pl: loureiros)

1. (Botánica) (Alimentación) Loureiro.

Sinónimos

• louro