durar

Galego

• Etimoloxía: do latín durāre.

• Pronuncia: /duˈɾaɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

durar

1. Ter unha determinada duración.
2. Continuar sendo, seguir existindo, manterse no mesmo estado, permanecer na mesma situación, desenvolverse no tempo.

Traducións

• Castelán: durar ^(es)
• Catalán: durar ^(ca)
• Francés: durer ^(fr)
• Inglés: last ^(en), endure ^(en)
• Italiano: durare ^(it)
• Portugués: durar ^(pt)
• Vasco: iraun ^(eu)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	durar
Xerundio	durando
Participio	durado, durada, durados, duradas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	duro	duras	dura	duramos	durades	duran
	Copretérito	duraba	durabas	duraba	durabamos	durabades	duraban
	Pretérito	durei	duraches	durou	duramos	durastes	duraron
	Antepretérito	durara	duraras	durara	duraramos	durarades	duraran
	Futuro	durarei	durarás	durará	duraremos	duraredes	durarán
	Pospretérito	duraría	durarías	duraría	durariamos	durariades	durarían
Modo Subxuntivo	Presente	dure	dures	dure	duremos	duredes	duren
	Pretérito	durase	durases	durase	durásemos	durásedes	durasen
	Futuro	durar	durares	durar	durarmos	durardes	duraren
Modo Imperativo	Afirmativo		dura	dure1	duremos	durade	duren1
	Negativo		dures	dure1	duremos	duredes	duren1
Infinitivo conxugado		durar	durares	durar	durarmos	durardes	duraren

1 Vostede(s)

Castelán

• Etimoloxía: do latín durāre.

Verbo intransitivo

durar

1. Durar.

Catalán

• Etimoloxía: do latín durāre.

Verbo intransitivo

durar

1. Durar.

Portugués

• Etimoloxía: do latín durāre.

Verbo intransitivo

durar

1. Durar.