conxectura

Galego

• Etimoloxía: do latín coniectūra.

• Pronuncia: /konʃɛkˈtuɾa̝/ (AFI)

Substantivo feminino

conxectura (sg: conxectura; pl: conxecturas)

1. Xuízo que se forma das cousas ou sucesos por indicios e observacións.
2. (Matemáticas) Afirmación que se supón certa, pero que non foi probada nin refutada até a data.

Traducións

• Alemán: Vermutung ^(de)
• Castelán: conjetura ^(es)
• Chinés: 猜想 ^(zh), 推测 ^(zh)
• Francés: conjecture ^(fr).
• Inglés: conjecture ^(en), surmise ^(en)
• Italiano: congettura ^(it)
• Portugués: conjectura ^(pt)