beatitude

Galego

• Etimoloxía: do latín beātitūdĭne, beātitūdō ("felicidade"), de beātus ("feliz").

• Pronuncia: /beatiˈtuðe̝/ (AFI)

Substantivo feminino

beatitude (sg: beatitude; pl: beatitudes)

1. Benaventuranza eterna das almas cristiás.
2. Felicidade total.
3. Título que se lle dá ao papa e aos bispos.

Traducións

• Alemán: Seligkeit ^(de)
• Castelán: beatitud ^(es).
• Francés: béatitude ^(fr)
• Inglés: beatitude ^(en)
• Italiano: beatitudine ^(it)
• Polaco: błogosławieństwo ^(pl)
• Portugués: beatitude ^(pt)

Inglés

• Etimoloxía: do latín beātitūdĭne, beātitūdō ("felicidade"), de beātus ("feliz").

Substantivo

beatitude (sg: beatitude; pl: beatitudes)

1. Beatitude.

Portugués

• Etimoloxía: do latín beātitūdĭne, beātitūdō ("felicidade"), de beātus ("feliz").

Substantivo feminino

beatitude (sg: beatitude; pl: beatitudes)

1. Beatitude.